„Jesteś prawdziwym przyjacielem, Pinku!” to książka dla dzieci o relacjach. Dorosły powiedziałby, że to rodzaj poradnika psychologicznego, gdzie na przykładach omawiane są sytuacje, które spotykają naszych najmłodszych. To zarazem książka, dzięki której dużo dowiemy się o naszych pociechach i o tym, co im leży na sercu, a dotąd jakoś nam o tym nie powiedziały.

Rok temu zachwyciła mnie i moje dzieci książka „Jesteś ważny, Pinku!”, która w bardzo przystępny sposób pomaga kształtować poczucie własnej wartości. Po roku od – nie bójmy się tego słowa – sukcesu tej publikacji na rynku, w naszym domu znalazła się kolejna książka Urszuli Młodnickiej oraz Agnieszki Waligóry o Pinku. Tym razem dotyczy ona relacji z rówieśnikami. I tak, dzięki niej wolny czas między świętami a nowym rokiem wykorzystałam na przegadanie z dziećmi paru ważnych kwestii.

O przyjaźni napisano wiele. Także w „Jesteś prawdziwym przyjacielem, Pinku!” znajdziemy rzeczy dość podstawowe, dla rodziców oczywiste, lecz pewnie z książką łatwiej o nich mówić dzieciom niż bez niej. Opisane w niej sytuacje są jak z życia wzięte i angażują czytelnika, dzięki czemu samo dziecko chętnie opowiada o podobnych zdarzeniach z jego życia, zdarzeniach, o których wcześniej nie mieliśmy pojęcia. To jest jej najważniejsza wartość: dzięki niej lepiej poznajemy i rozumiemy nasze dziecko.

My sami chyba najwięcej czasu spędziliśmy nad kwestią „Nasi przyjaciele mogą mieć innych znajomych”. To rozdział o błędnym oczekiwaniu, że nasi najbliżsi zawsze będą mieć obok tylko nas, o zazdrości i poczuciu zdrady, gdy pojawia się obok nich ktoś inny, a już tym bardziej, gdy jest to ktoś, kogo szczerze nie lubimy. Z mojej córki, która poszła w tym roku do pierwszej klasy, historie wręcz się wylały. Ale zalew historii to jedno, a przejście z nimi na drugą stronę to drugie. Tu też pomaga książka, bo pokazuje, że nasi przyjaciele – tak jak i my – mogą mieć swoich znajomych, a o sile relacji świadczy to, co nas łączy z naszymi przyjaciółmi, a nie, co ich łączy z innymi. To wszystko pokazane na przykładzie przemawia do dziecka, a kilka zadań w finale, dzięki którym skupimy się na tym, co nas łączy, to dobra kropka nad „i”.

Wśród historii o pielęgnowaniu przyjaźni, słuchaniu siebie, szczerej rozmowie, wybaczaniu błędów, bo któż ich nie popełnia, ciekawym wydaje się rozdział pt. „Nie ze wszystkimi da się zaprzyjaźnić”. Przez skórę przecież od małego czujemy, że nie z każdym jest nam dobrze, nie każdy o nas dba i się nami interesuje i jakkolwiek mocno czasem próbujemy się do niego zbliżyć, to nie wychodzi. Jako rodzic cieszę się, że znalazł się w książce zatem rozdział, który nie namawia na siłę na robienie przyjaciela z kogoś, kto ewidentnie nim nie jest. Nie mówię o skreślaniu kogoś na starcie czy uprzedzeniach, te są nieuzasadnione. Chodzi o coś innego. Autorka dała tu przykład Fiszki, z którą Pinkowi nie jest po drodze od pierwszej części tej książki, więc jest to konflikt zadawniony, który z czasem tylko się pogłębia. Oczywiście i tu jest sytuacja – katalizator, która uświadamia Pinkowi, że on i Fiszka do siebie nie pasują. Zrozumienie tego jest rzecz jasna ważne, ważniejsze jednak jest coś jeszcze – wniosek: to, byśmy otaczali się osobami, z którymi czujemy się dobrze i o nas dbają, a nie takimi znajomymi na siłę, którzy nas zawodzą.

I co ciekawe, przyznam, że ten rozdział był chyba najważniejszy dla mnie, bo moja córka, która wielokrotnie czytała „Jesteś ważny, Pinku!” i, mam nadzieję, ma dobrze poukładane relacje z samą sobą, przyjęła to jako oczywistą oczywistość, podczas gdy ja, dorosła, mam tu wiele do nadrobienia.

„Jesteś prawdziwym przyjacielem, Pinku!” to książka, do której będziemy wracać, kiedy pojawi się opisywany problem, a pojawi się na pewno, bo żyjemy wśród ludzi. Jest ona rozwinięciem książki „Jesteś ważny, Pinku!”, która zrobiła w naszym domu gigantyczne wrażenie. Przy drugiej części wiedzieliśmy, czego się spodziewać, więc pewnie dlatego nie ma już tego efektu „wow”, co nie zmienia faktu, że czekamy na kolejne części, nad którymi autorki – mam nadzieję – już pracują.