Jednorożec Małgosi

„Jednorożec Małgosi”. Babciu, zobacz, kogo przyprowadziłam

Jest jednorożec, ale mogłoby być dowolne prawdziwe zwierzę, które dziecko pokocha. Zwierzę, które zastąpi przyjaciela, gdy takiego nie ma. Ale jest jednorożec, a ten – wiadomo – jest niezwykły, magiczny i modny. Właśnie ze względu na niego – i na ilustracje, które wydały mi się przepiękne – książkę „Jednorożec Małgosi” kupiłam mojej córce. Nie przewidziałam tylko jednej rzeczy.

Tytułowa Małgosia przenosi się z rodzicami do domu babci. Domu na pustkowiu, bardzo malowniczym, ale jednak pustkowiu. Dziewczynka, wyrwana ze swojego środowiska, bez koleżanek i kolegów, oczywiście czuje się samotna. Podczas spaceru w nowym miejscu widzi lecące jednorożce (sic!), a potem ona sama napotyka jednego z nich. Jest mały, jest sam, więc zabiera go do domu.

Od babci, która widokiem małego jednorożca wcale zdziwiona nie jest, dowiaduje się, że jednorożce odlatują z końcem lata. Oznacza to, że mały przez zimę będzie wymagał opieki. Babcia podrzuca wnuczce parę rad, jak może o niego zadbać, mówi, co jednorożce jedzą i jak się nim zajmować. Ba, mówi też, dzięki czemu jednorożce zyskują magię, a ich róg świeci.

Jednorożec staje się nieodłącznym towarzyszem Małgosi. Z takim przyjacielem wszystko zdaje się wyjątkowe, nawet deszczowy dzień. Marzenie niejednego dziecka, prawda? Tyle tylko że z wiosną stado jednorożców wraca, a Małgosia musi pożegnać przyjaciela…

„Jednorożec Małgosi” to książka o przyjaźni, ale też historia o zmianie – która jest dobra i naturalna. Upływ czasu też jest zmianą, na którą nie możemy nic poradzić. Jednak jako że i my w czasie się zmieniamy, to możemy się przynajmniej do nowych sytuacji starać przystosować. Nie chcę zdradzać za dużo, nie chcę też, żeby interpretacja przesłoniła samą opowieść. Powiem tylko, że coś ważnego jeszcze się tam zadzieje.

No dobrze. A jak książkę odebrały moje dzieci?

Mnie, jak już napisałam, uwiodły ilustracje. Tu rzeczywiście w domu był efekt wow, córka aż westchnęła z zachwytu na ich widok. Książka wydana jest bardzo pięknie i pod tym względem spodoba się zapewne każdemu.

Rzecz w tym, że moja siedmiolatka – długo fanka jednorożców – najwyraźniej z jednorożców wyrosła… Obejrzawszy ilustracje, nie była specjalnie zainteresowana treścią. Ale jako że się łatwo nie zniechęcam, spróbowałam lektury z pięcioletnim synem. On – choć nie przepada za dziewczęcymi bohaterkami – opowieści wysłuchał, a ponieważ wciąż ma słabość do „słodkich” postaci, to i jednorożec go rozczulił. Nie jest to jednak „jego” lektura, jako chłopak woli po prostu inne tematy, więc na jednokrotnym czytaniu się skończyło.

Mimo to uważam, że książka jest dobra, a na pewno bardzo ładna. Według mnie spodoba się zwłaszcza dziewczynkom w wieku 4-6 lat.

„Jednorożec Małgosi”

Tekst: Briony May Smith
Tłumaczenie: Anna Kmiecik
Wydawnictwo: Levyz Books

Dodaj komentarz